rywalizować — ndk IV, rywalizowaćzuję, rywalizowaćzujesz, rywalizowaćzuj, rywalizowaćował «ubiegać się o pierwszeństwo, o wygraną, o zdobycie czegoś; współzawodniczyć, konkurować z kimś» Rywalizować w zdobyciu pierwszego miejsca. Rywalizowali ze sobą o względy … Słownik języka polskiego
konkurować — ndk IV, konkurowaćruję, konkurowaćrujesz, konkurowaćruj, konkurowaćował 1. «robić konkurencję, uczestniczyć w konkurencji; rywalizować, współzawodniczyć» Konkurować o pierwsze miejsce, pierwszą nagrodę. Konkurować z kimś, z czymś. 2. przestarz.… … Słownik języka polskiego
prymat — m IV, D. u, Ms. prymatacie, blm «pierwszeństwo, pierwsze miejsce, przewodzenie w czymś, dominująca rola» Prymat łaciny w średniowieczu. Rywalizować, walczyć o prymat w życiu kulturalnym. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
rywalizowanie — n I rzecz. od rywalizować … Słownik języka polskiego
współzawodniczyć — ndk VIb, współzawodniczyćczę, współzawodniczyćczysz, współzawodniczyćnicz, współzawodniczyćczył «ubiegać się wspólnie z kimś innym (lub z innymi) o pierwszeństwo w czymś, o zdobycie czegoś itp.; rywalizować» Współzawodniczyć ze sobą w terminowym… … Słownik języka polskiego
konkurować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, konkurowaćruję, konkurowaćruje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} robić komuś, czemuś konkurencję; współzawodniczyć, rywalizować, ubiegać się o pierwszeństwo : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ścigać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} (zwykle o dzieciach) ścigać kogoś i być przez niego ściganym; bawić się, biegając; robić wyścigi, gonić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłopcy ścigali się na rowerach. Ścigali się, kto … Langenscheidt Polski wyjaśnień
współzawodniczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, współzawodniczyćczę, współzawodniczyćczy {{/stl 8}}{{stl 7}} ubiegać się wraz z innymi o zdobycie pierwszego miejsca w czymś, nagrody itp.; rywalizować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Współzawodniczyć w pokonywaniu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
